|
หัวข้อ: ผลร้ายของการตามใจลูก เริ่มหัวข้อโดย: น่ารักสุดๆ ที่ มิถุนายน 24, 2010, 01:12:31 PM ผลร้ายของการตามใจลูก (M&C แม่และเด็ก)
เวลาไปเดินห้างแล้วลูกร้องอยากจะเอาของเล่น ถ้าขัดใจ ลูกก็จะกรีดร้อง จึงต้องตามใจตลอด อย่างนี้จะมีผลอะไรไหม? คุณแม่หลายท่านที่เคยมีลูก ย่อมเคยผ่านประสบการณ์แบบนี้ และหลายท่านก็หาทางออกให้กับลูกในทางที่ไม่ถูกต้องนัก การเลี้ยงเด็กต้องมีตึงบ้างหย่อนบ้าง และต้องเข้าใจในธรรมชาติและพัฒนาการของเด็ก ธรรมชาติของเด็ก เด็กวัย 2 ขวบขึ้นไป เป็นวัยที่เริ่มพัฒนาความเป็นตัวของตัวเอง และมีความเป็นตัวของตัวเองค่อนข้างสูง เด็กจึงมักเรียกร้องที่จะเอานู่นเอานี่ อยากเล่นอยากลองตามประสาเด็ก เรื่องบางอย่างจึงต้องปล่อยให้เค้าได้ทำ ได้เล่น ได้คิดเอง ถ้าเรื่องไม่หนักหนา และไม่เป็นอันตรายต่อตัวเค้า ไม่ใช่ว่าจะห้ามปรามเค้าทุกอย่าง แต่พ่อแม่ก็ต้องมีขอบเขตที่แน่นอนในการเลี้ยงดู เลี้ยงเด็กวัยเอาแต่ใจ เปลี่ยนทัศนคติของพ่อแม่ โดยต้องเข้าใจวัยนี้ว่าเค้าเป็นวัยที่ดื้อ เอาแต่ใจ แม่จะมองว่าไม่น่ารัก ดื้อ ซน แต่ถ้าพ่อแม่เปลี่ยนทัศนคติว่า การที่เค้ามีพฤติกรรมแบบนั้น ถือเป็นพัฒนาการตามวัย แล้วให้ดูแลเค้าอย่างเหมาะสม เมื่อผ่านพ้นช่วงเวลานั้นได้ ลูกของคุณแม่ก็จะกลับมาน่ารักเช่นเดิมได้ ถ้าลูกทำผิดหรือทำในสิ่งที่ไม่ดี ถ้าสิ่งนั้นไม่หนักหนามาก หรือไม่เป็นอันตรายต่อตัวเค้าก็ควรปล่อยเค้าให้เล่นได้ แต่ถ้ามันเป็นสิ่งที่ไม่ดี เกรงว่าน่าจะเป็นอันตรายต่อตัวเค้า ให้แม่พยายามเบนความสนใจของลูกไปสู่สิ่งอื่น ให้เค้าเรียนรู้ที่จะควบคุมตัวเอง เรียนรู้ที่จะแสดงออกในทางที่ถูกและเหมาะสมกับวัย ตั้งกฎกติกา อะไรที่ทำได้ อะไรที่ทำไม่ได้ ถึงแม้เค้าจะเป็นวัยเล็ก ๆ แต่เราก็ต้องมีกติกาง่าย ๆ เช่น ถ้าเวลาโกรธ ไม่ควรทำลายขว้างปาสิ่งของ หรือทุบตีแม่ คุณแม่ต้องห้าม บอกเค้าว่าเราไม่ชอบนะ ไม่ถูกนะ เพื่อหยุดพฤติกรรมของตัวลูกเอง ให้เค้าเรียนรู้ที่จะควบคุมตนเองเวลาที่เค้าโกรธ หรือไม่พอใจ เพื่อฝึกการควบคุมตัวเองตั้งแต่เป็นเด็ก เวลาสอน เวลาที่คุยกับลูก พ่อแม่ต้องมีท่าทีที่เป็นมิตร ไม่ใช้แววตาท่าทางที่ดุดัน ถ้าแม่ดุ หรือมีท่าทีบังคับ เด็กจะเกิดการต่อต้าน แต่ถ้าแม่สอนในลักษณะชักชวนพูดคุยเด็กมักจะทำตามได้โดยง่าย เมื่อเค้าทำได้ดี ก็ควรชมเค้าว่า ลูกเก่งมาก น่ารัก แต่ถ้าเค้าทำผิดหรือไม่ดี ควรบอกเค้าว่าทำแบบนี้แม่ไม่ชอบนะให้เค้าเรียนรู้จากการกระทำของแม่ ถ้าพ่อแม่ไม่มีขอบเขตในการเลี้ยงดู ไม่มีการฝึกให้เค้ารู้จักการรอคอย อยากได้อะไรก็ได้ ถ้าไม่ได้ก็ไปแย่งเค้ามา อย่างนี้ถ้าลูกต้องอยู่ร่วมกับคนอื่นอาจจะเกิดปัญหาตามมาได้ เช่น เมื่อลูกไม่รู้จักการรอคอย เมื่อเข้าโรงเรียน เห็นเพื่อนมีของเล่น อยากได้บ้างก็อาจจะไปแย่งของเค้ามา อย่างนี้ก็คงไม่ดีแน่ เค้าจะกลายเป็นเด็กที่อยู่ร่วมกับคนอื่นได้ยาก เมื่อโตขึ้นเค้าอาจจะกลายเป็นเด็กที่ไม่มีความอดทน ไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ตัวเอง เพราะเค้าไม่เคยเผชิญกับความยากลำบาก ถ้าพบความยากลำบากก็อาจจะหนีปัญหา ไม่สู้ปัญหาได้ กลายเป็นเด็กที่ต้องมีคนคอยตามใจ คอยเอาใจใส่ในทุกเรื่อง เมื่อโตขึ้นก็ไม่สามารถที่จะช่วยเหลือตัวเองได้ ขาดทักษะในการดำรงชีวิตในสังคม เพราะเด็กจะเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง เป็นศูนย์กลางอย่างเดียว ทำให้ปรับตัวอยู่ในสังคมยาก |