TARADTHONG.COM

ทำงานยังไงให้เหมือนไม่ทำงาน?

(http://www.taradthong.com/picture_library/29_7_54_1.jpg)

ทำงานยังไงให้เหมือนไม่ทำงาน? (หนังสือชีวิตเราเอาไงดี?)


          ฉันชอบบอกใครต่อใครว่า

          "ถ้าเราทำงาน...ให้เหมือนไม่ทำงาน เหมือนเรากำลังเล่นอะไรอยู่...เราก็จะสนุกกับการทำงานทุกวัน"

          หลายคนก็เลยสงสัยว่า

          "ทำยังไงวะ...ทำงานให้เหมือนไม่ทำงาน?"

กรรมวิธีง่าย ๆ ไม่ยาก มีดังต่อไปนี้

          1.  มองงานที่ทำเป็นเกมชนิดหนึ่ง แล้วเราเป็นตัวเอก ซึ่งต้องไม่มีวันตายตอนจบ แถมต้องจบอย่างดูดี ดูเป็นพระเอก และนางเอกของเรื่อง พยายามสร้างสถานการณ์ว่า ในแต่ละวันเราเจอด่านอะไรบ้าง? ใครเป็นมารที่มาคอยขวางความเจริญก้าวหน้าของเราบ้าง? แล้วเราจะใช้วิธีไหนฝ่าด่านไป? ที่สำคัญ! เราต้องไม่ฆ่าใคร เพราะเราเป็นพระเอกนางเอกนี่ ต้องเป็นคนดี เอาชนะใจคนด้วยความดี แล้วเราอาจจะได้ขำคนเดียว และสนุกกับการทำงานไป หัวเราะไป คิดแผนปราบมารไปเรื่อย ๆ

          2.  ถ้างานที่ทำมันเหมือน ๆ กันทุกวัน ไม่เห็นเหมือนเกมตรงไหน ไม่มีด่านอะไรมากมายให้ฟันฝ่า ไม่มีมารมาผจญ ทุกคนดีหมด นางอิจฉา ตัวร้ายก็ไม่มี เหมือนรายการช่วงสนทนาปัญหาบ้านเมือง รายงานไปอย่างเบื่อ ๆ หน่าย ๆ ข้อมูลว่ายังไง ทำไปอย่างนั้น ก็หาวิธีรื่นรมย์แบบอื่น ถ้าที่ทำงานมีเพลงฟังก็ดีหน่อย ยิ่งเป็นงานที่ไม่ต้องใช้สมองมาก แต่ใช้ความแม่นยำ ก็ใช้ช่วงเวลานั้นคิดอะไรเพลิน ๆ เพี้ยน ๆ หากเป็นงานที่ต้องพบเจอผู้คนแปลกหน้าบ่อย ๆ ก็หมั่นนินทาชาวบ้านในใจ จินตนาการให้เป็นเรื่องราวยิ่งดีแต่ไม่ควรเหม่อลอยมากนัก เพราะหากหัวหน้าทักจะได้ขานรับทัน ถ้าคุณยังได้ทำงานในห้องแอร์ คุณยังโชคดีกว่าคนข้างนอกอีกมาก

(http://www.taradthong.com/picture_library/29_7_54_2.jpg)

          3.  หากเป็นงานที่อยู่กับกองเอกสารมาก ๆ พยายามพักสายตาบ่อย ๆ ทำแบบเพลิน อย่าทำจนหักโหม การทำงานที่เกินกำลังมันจะยิ่งตอกย้ำว่าเรากำลังทำงานอยู่ แต่หากทำพอเพลิน ๆ ทำไป ๆ ก็หมดไปหนึ่งวันแล้ว มันก็เหมือนกับการที่เราสนใจกับบางสิ่งบางอย่าง แล้วเวลามันก็ผ่านไปเอง ตราบใดที่เราทำงานหนักเกินกำลัง มันก็เลี่ยงคำว่า "ทำงาน" ไปไม่ได้เลย


          4.  เป็นการยากที่จะทำให้รู้สึกเหมือนไม่ทำงาน ถ้าเราไม่สามารถเลือกเวลางานได้ ยิ่งเป็นลูกจ้าง ก็ยิ่งมีเวลางานชัดเจนจะง่วง เมื่อคืนเที่ยวดึก หรือหิว หากอยู่ในช่วงเวลางานก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ อาการเบื่อมันก็เลยเกิดขึ้นตาม ฉันแนะนำให้เราลองคิดว่าเรากำลังทำอะไรที่มีคู่แข่งอยู่ ยิ่งเราช้าเท่าไหร่ เขายิ่งไปไกลกว่าเราเท่านั้น โอกาสที่จะได้เลื่อนขั้นไปพบกับงานที่แปลกใหม่ขึ้น ก็ยิ่งช้าลง มันอาจจะเพิ่มแรงให้เราเร่งเดินทางเพื่อให้ Game Over เร็ว ๆ และเราก็อยากให้ตัวเองได้คะแนนสูงสุดซะด้วยสิ!

          5.  เปลี่ยนงานที่ทำ ถ้ารู้สึกว่าตัวเองเริ่มเบื่อ อันนี้อาจยากสำหรับคนที่ยังยึดติดกับเงินเดือนเดิมที่ตัวเองได้รับ และกลัวสภาพคนตกงาน ถ้าเป็นอย่างนั้นก็พยายามสนุกกับการดิ้นรน เลื่อนตำแหน่งให้สูงขึ้น แต่หากไม่กังวลเรื่องเงินเดือน ไม่มีภาระใด ๆ ลองเปลี่ยนเหอะ! ตราบใดที่ตัวเองยังรู้สึกว่าทำอะไรอย่างอื่นได้อีก และทำได้ดีซะด้วย ถ้ามีสิทธิ์เลือกได้ ก็ควรจะเลือก เพราะช่วยเวลาทำงาน คือช่วยชีวิตที่เราต้องอยู่กับมันเกือบทั้งชีวิต อย่าบีบตัวเองว่าไม่มีสิทธิ์เลือกเพียงเพราะความกลัวของคุณเอง


(http://www.taradthong.com/picture_library/29_7_54_3.jpg)

          6.  อย่าทำงานเพื่อเงื่อนไขในชีวิตต่าง ๆ มากนัก เช่นสร้างเงื่อนไขว่าต้องทำเพื่อสิ่งนั้นสิ่งนี้ ต้องทำเพื่อผ่อนบ้าน ผ่อนรถ เสียค่าเทอมให้ลูกเข้าโรงเรียนดี ๆ ซื้อเครื่องเสียงชุดใหม่ โทรศัพท์มือถือต้องเปลี่ยนรุ่นใหม่เดือนหน้า เอเงื่อนไขมากมาย ก็จะเกิดเป็นหน้าที่ เหมือนโดนบังคับให้ทำงานไปโดยปริยาย เพราะคุณได้สร้างภาระขึ้นมาจากมันมากแล้ว จะทิ้งก็ไม่ได้ คุณใช้ปริมาณสินทรัพย์เป็นตัวบ่งบอกความสำเร็จของคุณ ทั้ง ๆ ที่ไม่มีใครรู้หรอกว่า สิ้นเดือนทีไร คุณทั้งดีใจและเสียใจพร้อม ๆ กัน แล้วคุณจะทำงานแบบที่จำใจต้องทำ ไม่ทำก็อาจตายได้ เมื่อมีข้อจำกัดมากมายขนาดนี้ ความสุขเดียวที่คุณจะได้จากมันคือ "วันสิ้นเดือน"

          ฉันยังถือว่าตัวเองโชคดีที่ไม่มีภาระมากมาย และเลือกทางเดินชีวิตได้ด้วยตัวเอง ฉันเลยสามารถเลือกเวลางานได้ เลือกเวลานอนได้ การทำงานทุกวันของฉัน คือการได้คิดถึงเรื่องนั้น เรื่องนี้ ห้องทำงานฉันเคลื่อนที่ได้ ได้ทุกที่ที่ฉันอยากจะไป ซึ่งมันก็ทำให้ชีวิตฉันสนุกได้ทุกวัน ฉันถึงพูดได้ว่า "ถ้าเราทำงานให้ไม่เหมือนทำงาน...ชีวิตเราก็จะสนุกทุกวัน"

          แต่ถ้าใครบางคนยังทำไม่ได้อย่างฉัน จะไม่เรียกว่า "งาน" ได้ยังไง? ในเมื่อตอกบัตรทุกวัน ฉันก็แค่อยากจะบอกว่า...

          "สวนสนุกยังมีเวลาเปิดปิด ยังต้องซื้อตั๋วเข้าชม ถ้าอยากสนุก...มันก็ต้องทำตามกฎกติกากันบ้าง แต่จะสนุกกับเครื่องเล่นชิ้นไหน? หรือเล่นอะไรแล้วอ้วกแน่? หรือแค่เข้าไปนั่งเฉย ๆ...คุณเลือกได้ทั้งนั้น ก็เหมือนกับชีวิต...ชีวิตของคุณเองก็จริง แต่ตอนเกิด...ก็ต้องแจ้งเกิด จะใช้ให้สนุกแค่ไหน...ตายเมื่อไหร่ก็ต้องออกบัตรเหมือนกัน"